Opruimen, ordenen of organiseren?

Opruimen is een kunst. Er zijn wat handigheidjes voor nodig om tot een goed resultaat te komen. Vraag een kind zijn kamer op te ruimen en je krijgt een opgeruimde kamer te zien. De schoenen in de la bij het speelgoed, de kasten volgestouwd met alles wat op de grond lag, de kleren (vuil of niet) in de wasmand en de rest onder het bed weggemoffeld. Op het oog ziet het er weer netjes uit, maar veel meer dan dat heb je er niet aan. Ordenen gaat een stapje verder. Leg al je spullen op een hoop. Ga dit vervolgens sorteren en bundelen. Dingen die bij elkaar horen op hetzelfde stapeltje leggen, dus het speelgoed bij het speelgoed, de T-shirts bij de T-shirts en de pannen bij de pannen. Bij al die stapels die je maakt, bij ieder stuk dat door je handen gaat, stel je je de vraag: "heb ik dit nog wel nodig"? Tijdschriften ouder dan een jaar, kleren al twee jaar niet gedragen, ingedroogde lijm, uitgedroogde viltstiften, schoolboeken van tien jaar geleden, weg ermee! Maak desnoods een ‘twijfelstapel’. Slaap er eens een nachtje over om tot de juiste beslissing te komen. De geordende stapels kunnen weer in de kast (die plotseling veel groter lijkt), alle rommel gaat de deur uit. Misschien kun je een kringloopbedrijf of goed doel nog blij maken met de bruikbare spullen. Ordenen geeft ruimte in je huis, maar ook in je hoofd. Probeer het maar eens. Nog beter: organiseren. Deze techniek wordt toegepast door Professional Organizers. Een tipje van de sluier: verdeel je ruimte in zogenaamde activiteitenzones. Als voorbeeld de activiteiten in een huiskamer: televisie/muziek, lezen, bezoek ontvangen, lekker zitten/luieren, spelletjes doen. Organiseer je spullen zodanig, dat je alles bij de hand hebt om de activiteit uit te kunnen oefenen. Bijvoorbeeld: om te lezen heb je nodig: een fijne stoel, goede verlichting, boeken, tijdschriften, kranten, leesbrillen, en de benodigde bergruimte voor deze spullen. Alles bij de hand om lekker te lezen. Voor de andere activiteiten ga je ook kijken welke dingen er nodig zijn. Zet de benodigde spullen in de bijbehorende activiteitenzone. De huiskamer mag maximaal vijf van deze activiteitenzones hebben, voor de overige kamers probeer je het op twee of hooguit drie te houden. Overdreven? Elk deel van je woning heeft een eigen functie, je spullen krijgen een vaste plek, opruimen gaat bijna vanzelf!

De basismethode.

Loop eens een kleuterklas binnen en zie daar het ultieme voorbeeld van een goed georganiseerde omgeving. In de eerste plaats is het lokaal onderverdeeld in verschillende zones: één om te verkleden, één om te verven, één om muziek te maken, er is een voorleeshoek en ook het knutselen heeft een eigen plek. Door het lokaal op deze manier in te richten, kan het kind zich volledig concentreren op de activiteit van dat moment. Hij of zij wordt niet afgeleid door allerlei andere 'ook heel aantrekkelijke speelmogelijkheden'. In die zones zijn vervolgens alle spullen bijeengebracht die nodig zijn om de activiteit uit te voeren. In de knutselhoek vind je papier, karton, verf, kwasten, lijm, bakjes, een spoelbak, plaatjes, prikkers, maar beslist niet de poppenkastpoppen die in een andere hoek thuishoren! De juf heeft ervoor gezorgd, dat alle voorwerpen een vaste en duidelijke opbergplek hebben. Een houten blok met gaatjes voor de scharen of lijmkwastjes, een bak voor de lijmpotjes, een ladenblok voor het papier. Het is zo duidelijk waar alles moet liggen, dat het voor de kinderen aantrekkelijk is om op te ruimen. Het is daardoor ook snel gebeurd! Tenslotte is in de klas alles aanwezig wat er nodig is om een dag mee te vullen.  Kom je een klaslokaal binnen, dan zie je door de duidelijke indeling wat er allemaal mogelijk is. Het stimuleert kinderen om eigen keuzes te maken.
Waarom richten wij ons huis niet volgens deze basismethode in? Duidelijke plekken om te eten, slapen, bezoek ontvangen, knutselen, televisiekijken. Op die plekken geen andere activiteiten die teveel afleiden. Iedereen kent het voorbeeld van een televisie op de achtergrond. Zit je met je bezoek in een ruimte waar ook de televisie aanstaat, dan wordt het gesprek hierdoor voortdurend verstoord. Zorg niet alleen voor duidelijke plekken om dingen te doen, maar ook vaste en logische plekken om spullen op te bergen. Zo kun je bijvoorbeeld een schoonmaakzone in je huis maken, waar je alle schoonmaakartikelen opbergt. Als je het op deze manier doet, hoef je nooit meer lang te zoeken. En dat geldt voor alle gezinsleden, want er is een duidelijke plaats in het huis waar je deze spullen opbergt!
Maak eens een lijstje van de spullen die u nodig hebt voor een bepaalde activiteit. Zo kunt u op papier al ordenen en indelen!

Chaos?

Professional Organizers gebruiken liever de term wanorde dan chaos.
Wanorde is op te lossen, chaos klinkt alsof er niets meer aan te doen is.
Geloof me, er is altijd iets aan te doen!

Mensen in een wanordelijke situatie moeten soms geholpen worden om een nieuwe start te maken. Zij zijn het overzicht kwijt en weten niet meer waar te beginnen. De stapels worden alleen maar groter, de ruimte wordt ingenomen door overbodige spullen, overal rommel, niets is nog te vinden. Het komt zelfs voor dat mensen zich zo schamen voor hun situatie, dat ze niemand meer binnen durven te laten.

Chaos? Wanorde! Met hulp van een professional organizer (PO) kan dit probleem worden aangepakt. In eerste instantie gaat de PO met de bewoner(s) het hele huis door, om te kijken wat er staat, waar het staat, hoeveel het is. De situatie wordt in kaart gebracht en er wordt vooral gekeken naar de mogelijkheden en wensen van de klant. De situatie wordt grondig geanalyseerd, want achter iedere situatie zit een verhaal. Een (twijfelende) verzamelaar die niets weg durft te gooien, een uit de hand gelopen hobby, ziekte, scheiding, burn-out? Hoe ernstig de situatie ook is, er is altijd een plek in huis die op de één of andere manier toch geordend is. Hoe kan dat? Waarom is het hele huis een wanorde en waarom lukt het wel op die ene plek? Voordat met opruimen en ordenen wordt begonnen, probeert de PO deze vragen beantwoord te krijgen. Dingen die wél goed gaan, kunnen misschien ook op een andere plek worden toegepast. Vervolgens wordt een ‘aanvalsplan’ opgesteld. Wat gaat er gebeuren, hoeveel tijd gaat dat kosten, welke spullen zijn belangrijk, hoe gaat het er uit zien als de klus is geklaard?

Vaak wordt begonnen met een kleine ruimte. Spullen worden gesorteerd, afgedankt en gebundeld. Het loslaten van spullen is voor veel mensen erg moeilijk. Gaandeweg het opruimproces gaat dit meestal steeds beter en sneller. Als de eerste kamer klaar is, dan biedt deze plaats om (tijdelijk) dingen te kunnen opslaan waarover nog moet worden beslist. De PO werkt steeds samen met de klant en zal zich aanpassen aan zijn of haar tempo. Het resultaat is een opnieuw geordend en gestructureerd huis. Alles heeft een vaste plek gekregen, de rommel is de deur uit, een nieuwe start is gemaakt. De gemaakte ordening is in iedere situatie uniek en aangepast aan de wensen van de klant.

Verborgen rommel.

Een aantal maanden geleden kreeg ik het verzoek om eens te komen kijken bij een jong gezin. Na lang wikken en wegen hadden zij besloten, om de hulp van een Professional Organizer in te roepen. Tijdens de traditionele rondleiding door het huis (ik wil alles zien), kreeg ik meer en meer het gevoel dat er iets niet in de haak was. Waar was die rommel, waar stonden al die overbodige spullen, waar lagen die stapels tijdschriften, rekeningen, kranten? De trap was gewoon begaanbaar, de was zat in de droogtrommel, het aanrecht was opgeruimd. Aan de keukentafel, onder het genot van een kopje koffie kwam het hoge woord eruit: ze hadden zich zo geschaamd voor de rommel en rotzooi in huis, dat ze drie dagen lang bezig waren geweest om de boel op te ruimen en schoon te maken. Dat verklaarde de zaak. Ik kan me dit goed voortstellen en mijn eerste opmerking was dan ook dat het huis er netjes uitzag. Toch jammer. In de werkelijke situatie, kun je veel gemakkelijker zien waar het mis gaat, wat er juist goed gaat, hoe ernstig de nood is. In het gesprek nam ik de volgende gezinssituatie op: vader werkt fulltime, moeder 20 uur in de week en doet vrijwilligerswerk op school. Beiden tennissen 2 maal per week. Kinderen acht en tien jaar, voetbaltraining en competitie, hobbyclub, muziekles. De tijd is altijd krap, de rommel in huis hoopt zich op, kinderen laten alles slingeren en de hond kan soms zijn plasje niet ophouden. Kinderen zijn niet achter de computer weg te slaan, samen eten is zeldzaam geworden. Zeg maar gerust het ‘normale’ doorsnee druk-druk-druk gezin. Ik kan ook geen wonderen verrichten. Samen met mevrouw heb ik een aantal plekken in huis opnieuw geordend. Met de kinderen heb ik de ‘basismethode’ toegepast. Al hun spullen zijn geordend in eigen felgekleurde bakken. Met meneer heb ik de hobbyspullen en de zolder onder handen genomen. Met het hele gezin hebben we om de tafel gezeten. Er zijn afspraken gemaakt (afwas, overwerk, computer e.d.) en ergernissen uitgesproken. Het huis is leger, er is meer ruimte. De hond wordt op tijd uitgelaten, pa doet zijn uiterste best om op tijd thuis te zijn. Door een betere structuur, tips en trucs is het gezin wat tot rust gekomen. Het opruimen verloopt gemakkelijker, het oud papier staat op tijd buiten en de ergernissen zijn wat kleiner.

Verzamelen!

Leuk, verzamelen. Een geliefd thema of object en daar alles van willen hebben. Leuk om te zien, mooi om uit te stallen in een fraaie vitrinekast. De meesten onder ons kunnen hier op een goede manier mee omgaan. Misschien wordt het wel eens een tikje overdreven als de halve zolder vol staat met in bananendozen opgeborgen spullen. Toch jammer dat niemand die kan zien. Ook professionele verzamelaars hebben daar last van. In de grote musea zijn meer objecten opgeslagen, dan voor het publiek te bezichtigen zijn. Het hoort er blijkbaar bij.

Er zijn ook andere verzamelaars. Misschien ken je ze wel, die van het type, 'je weet nooit waar ik het nog eens voor kan gebruiken'. Reuze handig natuurlijk, fijn als het je buurman is, die altijd nog wel een schroefje heeft van de soort, waarnaar jij op zoek was. Dan heb je de creatieve verzamelaar, van het type wc-rolletje, theezakje en melkpak. Zij weten vrienden en kennissen te mobiliseren om hun verzamelwoede te bevredigen. Deze mensen maken met groot plezier van rommel en afval de leukste dingen.

De verzamelaar die ik liever de twijfelaar wil noemen, heeft de moeilijkste verzameling. Hij heeft een bepaalde onzekerheid, waardoor hij geen keuze kan maken wat nu wél of niet bewaard moet blijven. Voor de zekerheid wordt daarom alles bewaard. Lichte treuzelaars komen meestal een aantal keren per jaar tot zelfinzicht en gooien de verzameling overboord.  Met verve wordt weer een nieuwe verzameling begonnen. Bij ernstige twijfelaars daarentegen, kan de ‘hobby’ wel eens zodanige vormen aannemen dat de situatie uit de hand loopt. Op een gegeven moment is het huis echt vol. Ja en dat geldt ook voor de schuur, de garage en de tuin.

Welke verzamelaar je ook bent, je moet er geen last van hebben! Als jouw verzameling je beperkt in de ruimte of je bewegingsvrijheid, doe er dan iets aan! Voor alle verzamelaars de volgende tips:

• Zet alles eens bij elkaar, ga de spullen opnieuw uitzoeken, ordenen, en bundelen.
• Stel je steeds de vraag: is dit essentieel, is het bruikbaar, is het waardevol, kan het weg?
• Stel jezelf het doel om de verzameling bijvoorbeeld 50 of 60 % kleiner te maken.
• Bewaar alleen die dingen, die voor je verzameling noodzakelijk of waardevol zijn.

Een mooie verzameling kenmerkt zich meer door kwaliteit dan door kwantiteit!

end faq